از جنبه های مختلف معماری و طراحی داخلی، نورپردازی عنصری است که می تواند نمای محیط را بهبود ببخشد و یا از بین ببرد. این تأثیر ناشی از طیف گسترده ای از نور مصنوعی است که برای کارهای مختلف ، محیط ها و اهداف مختلف از جمله فضاهای داخلی و حتی بیرونی مانند نما و پروژه های منظره طراحی شده است. به دو محیط با ابعاد و چیدمان یکسان فکر کنید. فرض کنید در ابتدا فقط یک نقطه از نور استفاده می شد – یک نقطه نور نا مشخص ، کلی در این مورد – در حالی که در دوم یک پروژه سبک با توجه به استفاده از فضا و ارزش گذاری از جنبه های خاص از طراحی معماری انجام شد. بدون شک گزینه دوم فضای دلپذیر تری است. به همین ترتیب، طراحی روشنایی ضعیف می تواند یک محیط را خراب کند. اما چگونه می توان به این نتایج متفاوت دست یافت؟
در مقاله قبلی ، نحوه محاسبه شدت نور مناسب مورد نیاز برای هر محیط را نشان داده شد. در ادامه لیستی از برخی از انواع اصلی سیستم های روشنایی گردآوری شده است.
روشنایی مستقیم:
روشنایی مستقیم روشی است برای روشنایی که در آن نور درخشان مستقیماً به یک سطح برخورد می کند و در نتیجه درخشندگی نور به دلیل جذب در دیوارها یا سقف از بین نمی رود. به طور عملی، باید از آن برای مناطق کار یا کارهایی مانند میز کار آشپزخانه، محل کار، میز اداری و غیره استفاده شود.
از نور مستقیم باید با احتیاط استفاده شود زیرا می تواند با ایجاد سایه های ” زمخت ” از نظر بصری خسته کننده شود. همچنین شایان ذکر است که نباید روی سطحی که بازتاب می کند یا منعکس می شود مانند آینه ها یا شیشه ها قرار گیرد.
نور غیر مستقیم:
برخلاف روش قبلی ، این سیستم روشنایی منبع نور را به سطح دیگری هدایت می کند تا بخشی از نور جذب شود و بخش باقی مانده در جهت مخالف منعکس شود و یک نور نرم و بدون هدایت بخش های زیادی از نور بر روی یک سطح واحد تولید کند. به طور خلاصه، می توان گفت که نور از سطح منعکس می شود و پس از آن در کل محیط پراکنده می شود.
به طور کلی، این سیستم باعث ایجاد و انتقال ارامش و ایجاد دید مناسب میشود و اغلب در فضاهای آرامبخش مانند اتاق های نشیمن، خوابگاه ها، بیمارستان ها و چشمه های آبگرم استفاده می شود.
روشنایی پراکنده
در این سیستم ، نور درخشان یک منبع نور از یک عنصر منتشرکننده، عبور می کند (که ممکن است مثلاً شیشه ای شیری باشد یا یک صفحه آکریلیک باشد) و در تمام جهات بدون پرتوهای نور هدایت می شود. این سیستم در سایه ها تغییرات کمی ایجاد می کند و بخش اعظم نور با بازتاب سقف ها و دیوارها به سطح مورد نظر می رسد و باعث می شود نورپردازی محیط کاملاً یکدست باشد.
اثر روشنایی:
در این روش، منبع نور در سقف یا برخی از عناصر معماری تعبیه شده است و با هایلایت نور خود باعث ایجاد یک نور دراماتیک در محیط میشود.
این روش غالباً در داخل خانه در المانهای بالایی سقف و بیرون از منزل در محوطه سازی یا نما استفاده می شود.
اکسنت لایتینگ:
این سیستم نورپردازی به کار رفته برای روشن کردن نقاط یا مناطق موردنظر استفاده میشود که دارای منبع نوری است که مستقیماً بر روی یک شیء برجسته مانند یک نقاشی یا مجسمه قرار داده میشود. اغلب در محیط های مسکونی و تجاری و همچنین در فضاهای نمایشگاهی و موزه ای نیز به کار می رود.
ضروری است که از لامپهای صحیح در هر شرایطی استفاده شود ، زیرا مشابه پروژههای نور مستقیم، برخی لامپ ها تمایل به بالا بردن دمای روشنایی شیء دارند و باعث خراب شدن آن می شوند.
واشینگ وال:
واشینگ وال جلوه نورپردازی زیبایی را خلق میکند؛ در این روش یک سری از نورهای نقطهای بصورت سری و یا بصورت نواری به کار برده میشود که مدلی را به اصطلاح “لایت واشینگ” نامیده میشود، تولید میکند. این برای نمایان ساختن نما و بهبود المانهای معماری، ایده آل است.
