“ویلای آفتاب پرست” در بوویت، روستایی در فضای سرسبز منطقه ساحلی جنوب غربی بالی، ساخته شده است. این ویلا در یک هکتار زمین مشرف به جنگلی متراکم و رودخانه‌ای آرام و در منطقه شیب داری با تفاوت ۱۱ متری بین دروازه آن و رودخانه‌ای که طول غربی ویلا را طی می‌کند ساخته شده است. با توجه به اینکه نواحی اطراف ویلا بسیار چشمگیر و زیبا بودند چالش اصلی معماری ویلا بود که بتواند با محیط اطراف خود ارتباط برقرار کرده و خود را به خوبی با توپوگرافی منطقه یکپارچه کند.
ما با از بین بردن مرزهای بین محیط طبیعی و مصنوعی، روی ایده “معماری منظره” کار کردیم. در نتیجه به نظر می‌رسد ساختمان‌ها جزئی از زمین اطراف هستند که گاها در درون آن ناپدید می‌شوند و سپس در زمان دیگری دوباره از آن بیرون می‌آیند.
ساختمان‌ها در سطوح مختلف زمین واقع شده‌اند و خطوط برجسته زمین را طوری دنبال می‌کنند که بتوانند از مناظر سمت رودخانه و جنگل استفاده کنند. چرخش واحدها در سطح زمین نیز از همین معیارها پیروی می‌کند و امکان ایجاد فضایی بین باغ‌ها را فراهم می‌آورد که برای زمینی با این شیب کار دشواری بوده است.
مطابق معماری سنتی بالیایی غرفه‌های مختلف عملکردهای مختلفی داشته و همه فضاهای عمومی نیز در معرض عناصر طبیعی قرار گرفته‌اند. در ضمن اتاق‌های خواب و سایر فضاهای خصوصی دیگر مانند محل کار و سالن ورزشی و اتاق رسانه و سالن اجتماعات حجم قابل توجهی دارند.
از لحظه‌ای که از در پارکینگ وارد می‌شویم و در ویلا مشغول گشت و گذار می‌شویم با دیدن مناظر و معماری به وجد می‌آییم. در سرتاسر ملک نمایی بی‌انتها از جنگل را می‌بینیم و وقتی در ادامه بازدید راه‌مان را جستجو می‌کنیم توی شکاف عمیقی در زمین فرو می‌رویم که راهی به اتاق خواب مهمان است و در عمق پایین‌تری قرار دارد.
ساختمان اصلی که دو طبقه است بر اساس طرحی ساخته شده که طبق آن واحدهای مستطیلی روی هم و بر یک محور قرار می‌گیرند انگار که روی زمین قرا دارند. این واحدها از یک قاب بیرونی تشکیل شده‌اند که قاب داخلی را در جای خود نگه می‌دارد و از آن محافظت می‌کند؛ جایی که ساکنین تمایل به صرف وقت بیشتری در آن دارند.
هدف از قاب بیرونی محافظت از عناصر سازنده سازه و تأمین عایق است. پشت بام‌های “استتار شده” تأثیر خنک کننده‌ای روی فضاهای زیرین دارد و به جمع‌آوری آب باران کمک می‌کند. همچنین از فضاهای زیر این قاب‌ها برای ذخیره کلیه تجهیزات فنی استفاده شده است.
نتیجه این معماری ترکیبی از واحدهای مرتب و مدرن است اما در عین حال حس “طبیعی” و “ارگانیک” را هم القا می‌کند. ترکیب مواد سازنده سازه تا حد زیادی از مواد طبیعی و محلی تهیه شده است، به این معنی که نه تنها با این ابتکار می‌توان از تامین کنندگان محلی و صنعتگران حمایت کرد بلکه آلودگی صنعتی را نیز به حداقل رساند.
سیستم‌های سبز نیز در این پروژه در نظر گرفته شده: علاوه بر خنک کننده غیرفعال و انتخاب مواد پایدار، می‌توان به استفاده از پانل‌های خورشیدی برای تولید برق و سیستم بازیافت آب و جمع آوری آب باران برای آبیاری باغ اشاره کرد.
