مشتری یک شرکت بخش خصوصی بود که در ساخت مصالح ساختمانی (لوله و اتصالات) تخصص داشت. برنامه اصلی توسعه کاربری اداری و ایجاد فضای جذاب برای بازدید کنندگان از طریق طراحی و نظم سازمانی آشکار در ساختمان بود. اصلی ترین چیزی که می خواهیم با طراحی ساختمان به آن دست یابیم ،اجتناب از ارائه نمادین و هدف آن ایجاد شکل خنثی در بافت شهری با چگالی بالا بود.
ساختمانهای اداری در دهه 70-80در تهران طراحی های مشابهی داشتند. یکی از معماران بزرگ ایرانی “عبدالعزیز فارمائیان” در دهه 1970 دو مجتمع را در محله سایت ایجاد کرده است که از معماری معاصر ایران به حساب می آیند . او اقدام به ایجاد یکی از مهمترین میراث معماری مدرن ایران کرد. طراحان سعی کردند از همان نقوش معاصر برای ساختن یک ساختمان اداری مدرن استفاده کنند. این نقوش ها عمدتا به سادگی و تکرار در نما ها اشاره دارد. این همان چیزی است که باعث ایجاد هماهنگی در مکان می شود.
این ماده به صورت سفید تراورتن با پوشش نانومواد آبگریز به منظور جلوگیری از آسیب در اثر باران و آلودگی محیط زیست است. طراحان راه حلی را برای استفاده از پنجره های گسترده پیشنهاد دادند که با رعایت قوانین محدود کننده اندازه شیشه در نمای این منطقه قرار داشت.
هدف از طراحی داخلی ایجاد هماهنگی بین فضای داخلی و خارجی و همچنین تغییر تدریجی مواد در هنگام استفاده از ساختمان بوده است . به دلیل ملاحظات صوتی گچ به عنوان ماده اصلی در بیشتر فضاها انتخاب شده است. فضاهای اداری به دلیل اهمیت سلسله مراتبی و همچنین تکرار اشکال بیرونی در داخل ، از چوب راش طبیعی و چوب مصنوعی سفید ساخته شده است.
معماران: دفتر AWE و امیر شهراد
مساحت: 1500.0 متر مربع
سال ساخت: 1394
عکس ها: حسین فراهانی
