توضیحات متن توسط معماران ارائه شده است. این پروژه در غرب ونکوور در یک سایت شیب دار با سدر بالغ و صنوبر داگلاس به سمت غرب و نمای اقیانوس از جنوب واقع شده است. خانه به این شرایط پاسخ می دهد که خود را به درون تپه می اندازد و در ضمن از آن بیرون می کشد تا نمای و اتصال به چشم انداز را به حداکثر برساند.
این خانه به دلیل نزدیکی به کرانه ناهموار ناهموار و شیب دار به سمت غرب ، شرایط سخت محیطی و ژئوتکنیکی از جمله عقب افتادگی مورد نیاز از بالای بانکی را دارد که پایه و اساس ساختمان را به سمت شرق هل داده است. ردپای حاصل به طرز حیرت انگیزی باریک بود ، بنابراین برای به دست آوردن فضای ارزشمند ، بخشی از طبقه اصلی و فوقانی در گذشته از زیر بنای طناب کشی شده است ، و این امکان را فراهم می کند تا پوشش گیاهی بومی نهر رشد کند ، در زیر و اطراف آن به عنوان یک طبقه جنگلی بی وقفه ، وحشی و جنگلی .
این احیای فضا به وضوح در اتاق ناهار خوری تلفظ می شود ، جایی که پانزده فوت از دیوار دیواره بتونی بیرون می کشد. با از بین بردن قاب های پنجره و گسترش پنل های لعاب در هر سه طرف اتاق ، گذشته از صفحات کف و سقفی ، فضا در سایبان جنگل مجاور حل می شود و منظره های قاب دار را از طریق اقیانوس فراتر از آن فراهم می کند.
جلوی خانه که در تپه قرار دارد ، در مقیاس فریبنده ای قرار دارد و توسط سرو بزرگ بالایی که حیاط جلوی آن را لنگراند ، راه افتاد. توپوگرافی سایت در حالی که یکی از پله های بیرونی مجاور جنگل می رود پایین می آید و دیوار بتونی در معرض ورودی را دنبال می کند. در ادامه از قسمت داخلی ، دیوار برای هدیه دادن به هفده پا برای کمک به قاب کردن حجم گردش روشن ، با پله هایی که به طبقه فوقانی و پایین به فضای اصلی زندگی منتهی می شوند ، بالا می رود.
از این فضا ، فرد با درک چراغ های دیواری به دیواره بالا ، درک و جهت گیری خانه را نسبت به محل ، توپوگرافی آن و حرکت خورشید در داخل ساختمان به دست می آورد. نکات ظریفی از منظره به آسمان ، اقیانوس و جنگل از این نقطه نظر پیشنهاد شده است.
