استاندارد های اساسی و ضروری برای طراحی خانه های قابل دسترس

یک پروژه معماری خوب، صرف نظر از توانایی های جسمی و شناختی آنها باید در دسترس همگان باشد. برای افزایش آگاهی در مورد این موضوعات و کمک به شما در روند طراحی، ما اقدامات اساسی که باید انجام شود تا مردم بتوانند در فضاهای مسکونی، راحت و بدون مانع سکونت داشته باشند را جمع آوری کرده ایم.
مهم است به یاد داشته باشید که هر کشور مقررات خاص خود را در رابطه با قابلیت دسترسی دارد، بنابراین ابعاد خاص ارائه شده در زیر – بر اساس “راهنمای دسترسی جهانی” توسط Ciudad Accessible – نسبی هستند و ممکن است برای هر پروژه متفاوت باشند.
قبل از طراحی یک خانه در دسترس، دستورالعمل های محلی را مرور کنید و لزومات و مقرارت را رعایت کنید تا از کیفیت خوب زندگی کاربرانتان در طولانی مدت اطمینان حاصل کنید.

راهروها باید مستمر و ایمن باشند

به عنوان یک قاعده اساسی، گردش باید روان و بدون وقفه از خیابان تا فضای داخلی خانه باشد. باید از هرگونه موانع جلوگیری کرد. در صورت وجود، آنها باید با گروه بندی عناصر یا مشخص کردن مکانشان به راحتی شناسایی شوند. به طور کلی, یک راهرو به پهنای 150 سانتی متر و با نظر گرفتن حداقل عرض 90 سانتی متر, میتواند مناسب ترین گزینه باشد. اگرچه این اندازه ممکن است برای خانه های با فضای کوچک بیش از حد به نظر برسد، اما میتوان به شکل خلاقانه ای از طریق مبلمان منعطف یا مناطق دو منظوره ممکن شود.

مواد پیشنهادی

کف: سطح بدون لغزش, با بافت های لمسی با تغییر رنگ، که به شناسایی مسیر ها کمک میکند. فرش ها و روکش ها باید به کف متصل شوند.

پله ها قابل دسترس نیستند, اما میتوان اقدامات مشخصی برایشان انجام داد.

خانه ای که برای دستیابی به طبقه های پایین یا بالایی نیاز به گردش عمودی دارد، قابل دسترس نیست مگر اینکه اقدامات مشخصی انجام شود. داشتن آسانسور ممکن است در ساختمانهای نهادی یا عمومی امکان پذیر باشد، اما در خانه های مسکونی معمولا بسیار پر هزینه است. اگر خانه باید با دو یا چند سطح طراحی شود، باید به فکر نصب پلکان یا بالابر باشند.
پله های سنتی کاملا در دسترس نیستند اما ممکن است برای افرادی که تحرک کمتری دارند مفید باشند. به عنوان مثال ترکیب پله های یکسان، با مساحت سطحی بیش از 28 سانتی متر و خیز پله ای کوچک تر 18 سانتی متر. از خیز پله و موانع موجود در ارتفاع طول مسیر خود جلوگیری میکند، آنها همیشه باید حاوی دستگیره باشند.

مواد پیشنهادی

مساحت سطح و بالا بر ها: سطح بدون لغزش همراه با بافتهایی که نشانگر نقطه شروع و انتهای آن است.

اگر تغییراتی در سطح وجود داشته باشد، وجود رمپ (سطح های کوچک شیب دار) ضروری است

واضح است که اگر خانه را پر از پله کنیم، ساکنان آن به سختی میتوانند داخل خانه راحت و روان حرکت کنند. یک سطح شیب دار گزینه ای طبیعی برای پلکان ها است و برای کارآمد بودنشان باید به شکل صحیحی نصب شوند.
در حالت ایده آل, سطح های شیب دار نباید طول شیبی بیش از 8% داشته باشند و باید حداقل با عرض 90 سانتی متری طراحی شوند، اگرچه توصیه میشود به 150 سانتی متر در عرض برسید. نرده های راه پله باید بدون وقفه در ارتفاع 70 سانتی متر و 95 سانتی متری درج شوند. اگر سطح شیب دار بیش از حد طولانی باشد, باید تقریبا در هر 9 متر جدا شده و شامل وقفه های بدون شیب باشند. وقفه ها و فضاهایی که سطح شیب دار شروع شده و به پایان میرسد باید دارای سطوح صاف 150 x 150 سانتی متر باشد.

مواد پیشنهادی

سطح شیب دار: سطح بدون لغزش، با بافتهایی که نقطه شروع و پایان آن را نشان میدهد.
نرده راه پله: مواد راحت برای حرکت دست تا انتهای مسیر.

همه درب ها مناسب نیستند

به طور کلی، توصیه میشود درب هایی با عرضی بین 90 تا 100 سانتی متر داشته باشید که میتواند به طور کامل باز شده یا کشیده شود، همچنین باید از دستگیره یا میله های آناتومیکی به ارتفاع 95 سانتی متر استفاده شود. از درب هایی که مانع حرکت مردم، به ویژه در مناطق واقع در نزدیکی سطح های شیب دار باید خودداری شود.
درب های گردان کاملا در دسترس نیستند، در حالی که درهای لعابدار باید به وضوح نمایان شوند, با علائمی متضاد با قسمت پایین آن. درهای اتوماتیک یا هیدرولیکی باید طوری تنظیم شوند تا زمان لازم برای انتقال فرد را بدون هیچ مشکلی در اختیارش قرار دهد. درب های چرخشی، بسته به ویژگی های هر فضا باید با دقت تمام طراحی شود. اینکه آیا آنها به سمت داخل یا خارج باز میشوند اهمیت داشته و بی ربط نیست.
اهمیت طراحی صحیح ویندوز

اهمیت طراحی صحیح پنجره ها

پنجره های تاشو (که به سمت داخل باز میشوند)، کشویی (با جابحایی افقی) یا محوری (با جابجایی افقی یا عمودی) گزینه های خوبی برای نصب در خانه هستند. هنگام طراحی آنها، بررسی و درک عمیق نیاز های کاربر، برخورداری از کارایی با نور طبیعی و تهویه، علاوه بر نماهایی که قاب بندی خواهند شد، حائز اهمیت است. نباید فراموش کرد که اینها بارها میتوانند نقطه اصلی ارتباط بین مردم و جهان بیرونی باشند.

مواد پیشنهادی

درب ها و پنجره ها: شامل دستگیره های فشاری یا مکانیزم های اهرمی در درب و پنجره های تاشو و میله یا دسته در درب های کشویی و پنجره ها باشد. قفل ها باید کارکرد آسانی داشته باشند و در مواقع اضطراری بتوان آنها را از بیرون باز کرد.

حمام ها میتوانند یک پروژه مجزا و دارای ابعاد خاصی باشند

در رابطه با قابلیت دسترسی، حمام ها به خودی خود دنیایی وسیع هستند. ابعاد و ورودی آنها باید شرایط را برای حرکت ویلچر فراهم کند؛ حداقل قطر 150 سانتی متر (حداقل ارتفاع 70 سانتی متر) و یک درب کشویی یا تاشو که به بیرون باز میشود را توصیه میکنیم. میله های پشتیبانی، ثابت و تاشو و لوازم جانبی که اجازه به آویزان شدن عصا یا عصای زیر بغل را میدهد. سطح حمام باید بدون لغزش، خشک و مرطوب باشد.

توصیه های اساسی برای دست سازه ها

کاسه توالت: توصیه میشود که آنها را در حداکثر ارتفاع 50 سانتی متری نصب کنید، حداقل 80 سانتی متر فاصله از یک سمت آزاد کنید.
سینک ظرفشویی: باید در ارتفاع 80 سانتی متری قرار داشته باشد و از نشستن آنها روی مبلمان یا پایه ها جلوگیری کرد، و فضای مناسب برای حرکت ویلچر وجود داشته باشد (حداقل 70 سانتی متر).
دوش: توصیه میشود دوش ها در همان سطح حمام، با حداقل مساحت 90 در 120 سانتی متر، صندلی تاشو و شیب 2% به سمت چاهک داشته باشد. میله های ایمنی باید در ارتفاع 85 سانتی متر و شیر آب های اهرمی یا تک اهرمی که از روی صندلی قابل کنترل هستند باید درج شوند. دوش های دارای شلنگ انعطاف پذیر کار را برای کاربران آسان تر میکند.

آشپزخانه های کارآمد و تعدیل پذیر

هنگام توزیع فضاهای کاری، ترویج حرکت سیال بین آشپزخانه، ماشین ظرفشویی و یخچال باید به دقت کامل انجام شود. توصیه میشود فضای زیر میز کار که در ارتفاع 80 سانتی متری واقع شده است را آزاد کنید تا در صورت امکان، ورود ویلچر ها را امکان سازد. تمام ظروف و دست سازه ها باید به راحتی قابل دستیابی باشند. در رابطه با مبلمان های بزرگتر، تعدادی سیستم قابل تنظیم وجود دارد که آنها را به اندازه قد کاربر نزدیکتر میکند.

مواد پیشنهادی

بطور کلی: سطوح بدون لغزش، شیرآب های اهرمی یا تک اهرمی، و تمامی سیستم ها، فناوری ها یا دستگاه هایی که فرآیند ها را تسهیل میکنند.

اتاق خواب های راحت و مستقل

اتاق خواب ها باید دلپذیر باشند و بقیه ساکنان آن را ترویج دهند، همراه با تاکید ویژه ای بر روشنایی و تاریکی آنها. در هنگام طراحی آنها باید همان کلید های ذکر شده در بالا را رعایت کنیم، از جمله حداقل ابعاد لازم برای حرکت آزاد افراد: گردش 90 سانتی متری و چرخش 150 سانتی متری برای ویلچر ها، ارتفاع نزدیک 50 سانتی متر برای تخت و فضای ذخیره سازی کم ارتفاع همراه با درب های کشویی. کلید برق ها باید در تاریکی قابل دسترس و واضح باشند.

اتاق های نشیمن میتوانند محیط های محرک و حسی باشند.

در حالی که آنها با حداقل ابعاد ذکر شده در بالا مطابقت دارند، اتاقهای نشیمن فضاهای انعطاف پذیری هستند که آزادی بیشتری برای طراحی خانه برای بهبود کیفیت زندگی میدهند. بافت ها و رنگ ها به همراه شرایط حرارتی، آکوستیک مکان و نورپردازی میتوانند در نحوه سکونت و درک فرد از فضاهایی که بیشتر وقت خود را آنجا میگذارند، تغییری ایجاد کنند. حتی به آنها کمک میکنند تا از طریق محرک های حسی بهبود یابند. خودکار سازی منزل، به طور فزاینده ای مقرون به صرفه و آسان برای استفاده در ساختمان های جدید، میتواند به تقویت این عملیات، فعال کردن محیط های از پیش تعریف شده از طریق سنسور های حرکتی، کنترل پنل ها یا فرمان های صوتی کمک میکند.